Pod pojęciem strefy geopatycznej rozumiemy część przestrzeni, która jest obciążona zniekształconym i zaburzonym promieniowaniem magnetycznym Ziemi. Odnosi się to do miejsc nad podziemnymi wodami wgłębnymi, uskokami, pokładami rud i metali.
Promieniowanie stref radiacji geopatycznej jest wybitnie szkodliwe dla człowieka, ( i zwierząt) który jest unieruchomiony przez dłuższy czas w obrębie oddziaływania strefy geopatycznej a więc przede wszystkim tam, gdzie znajduje się miejsce wypoczynku: łóżko w domu czy przedszkolu, łóżka w szpitalach, sanatoriach, domach uzdrowiskowych, biurka do pracy lub nauki w domu, ławki w szkole, stoły kreślarskie, punkty obsługi klienta np. w banku.
RUCH WÓD WGŁĘBNYCH tzw. cieków/żył wodnych
Cały układ ruchu wód wgłębnych działa jako przetwornik energii, wzmocniony energią pola geomagnetycznego Ziemi.
Samo nachylenie kolumny cieku względem pola powierzchni ma także wpływ na składową pala magnetycznego i może powodować jego osłabienie lub wzmocnienie. Cieki, a właściwie przepływające elektrolity w ciekach, stanowią rozpuszczone w wodzie sole z przewagą paramagnetyków nad ferromagnetykami. Są one dobrymi przewodnikami z wielu powodów, także z powodu np. "stanów ekscytonowych " Mogą one emitować podwyższoną, w stosunku do otoczenia temperaturę, rejestrowaną na powierzchni gruntu, nie bez znaczenia dla rozwoju mikroflory. Ciecze te, o znacznych rozmiarach cząsteczek, wytwarzają ruchy wirowe i w zasadzie wysoko turbulentne, tym bardziej wzmocnione energią pola magnetycznego Ziemi, indukującego radiację elektromagnetyczną.
W skojarzonym odpowiednio układzie złożonym, w przestrzeni i czasie przepływu wody, występują zmiany ciśnienia, gęstości, oraz natężenia pola geomagnetycznego. Woda, jest cieczą doskonale przewodzącą i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Na skutek przepływu turbulentnego kolumny cieczy o zmiennym ciśnieniu, o określonym spadku, niezależnym od nachylenia powierzchni terenu i w polu geomagnetycznym, następuje generacja energii geomagnetohydrodynamicznej.
Nad podziemnymi ciekami wodnymi powstają obszary anomalii temperaturowej oraz następują zmiany potencjału elektrycznego. Powstają warunki dla naturalnego generatora promieniowania magnetohydrodynamicznego, a czynnikiem polielektrolitu jest tzw. plazma niskotemperaturowa. .
Zjawiska magnetohydrodynamiczne towarzyszą ciekom wód wgłębnych z racji ich ruchu i warunków tego ruchu, przez co są źródłem emisji fal elektromagnetycznych, fal akustycznych oraz fal quasi- Alfven'a.
Promieniowanie fal geomagnetohydrodynamicznych nad ciekami podziemnymi jest związane z turbulentnym ruchem elektrolitu w polu geomagnetycznym.
W skojarzonym układzie zmiennych warunków geofizycznych: prędkości, ciśnienia, gęstości, stopnia jonizacji oraz indukcji geomagnetycznej, powstaje pole energii magnetohydrodynamicznej.
Z natury swojej ciek wód wgłębnych - jako generator magnetohydrodynamiczny, wykazuje niestabilność rodzaju fali generowanej oraz jej częstotliwości. Dlatego można posłużyć się modelem fali w postaci cząstki materialnej poruszającej się z pulsacją odpowiadającą zakresowi infradźwięków i generującą podczas tego ruchu fale elektromagnetyczne w zakresie MHz o pewnej energii kwantowej. Z charakteru fal wynika, że fala ta ma typową dla infradźwięków małą tłumienność oraz właściwości oddziaływania jonizującego, charakterystycznego z kolei dla fal elektromagnetycznych zakresu MHz.
Specyfika ta wywołuje między innymi:
Samo nachylenie kolumny cieku względem pola powierzchni ma także wpływ na składową pala magnetycznego i może powodować jego osłabienie lub wzmocnienie. Cieki, a właściwie przepływające elektrolity w ciekach, stanowią rozpuszczone w wodzie sole z przewagą paramagnetyków nad ferromagnetykami. Są one dobrymi przewodnikami z wielu powodów, także z powodu np. "stanów ekscytonowych " Mogą one emitować podwyższoną, w stosunku do otoczenia temperaturę, rejestrowaną na powierzchni gruntu, nie bez znaczenia dla rozwoju mikroflory. Ciecze te, o znacznych rozmiarach cząsteczek, wytwarzają ruchy wirowe i w zasadzie wysoko turbulentne, tym bardziej wzmocnione energią pola magnetycznego Ziemi, indukującego radiację elektromagnetyczną.
W skojarzonym odpowiednio układzie złożonym, w przestrzeni i czasie przepływu wody, występują zmiany ciśnienia, gęstości, oraz natężenia pola geomagnetycznego. Woda, jest cieczą doskonale przewodzącą i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Na skutek przepływu turbulentnego kolumny cieczy o zmiennym ciśnieniu, o określonym spadku, niezależnym od nachylenia powierzchni terenu i w polu geomagnetycznym, następuje generacja energii geomagnetohydrodynamicznej.
Nad podziemnymi ciekami wodnymi powstają obszary anomalii temperaturowej oraz następują zmiany potencjału elektrycznego. Powstają warunki dla naturalnego generatora promieniowania magnetohydrodynamicznego, a czynnikiem polielektrolitu jest tzw. plazma niskotemperaturowa. .
Zjawiska magnetohydrodynamiczne towarzyszą ciekom wód wgłębnych z racji ich ruchu i warunków tego ruchu, przez co są źródłem emisji fal elektromagnetycznych, fal akustycznych oraz fal quasi- Alfven'a.
Promieniowanie fal geomagnetohydrodynamicznych nad ciekami podziemnymi jest związane z turbulentnym ruchem elektrolitu w polu geomagnetycznym.
W skojarzonym układzie zmiennych warunków geofizycznych: prędkości, ciśnienia, gęstości, stopnia jonizacji oraz indukcji geomagnetycznej, powstaje pole energii magnetohydrodynamicznej.
Z natury swojej ciek wód wgłębnych - jako generator magnetohydrodynamiczny, wykazuje niestabilność rodzaju fali generowanej oraz jej częstotliwości. Dlatego można posłużyć się modelem fali w postaci cząstki materialnej poruszającej się z pulsacją odpowiadającą zakresowi infradźwięków i generującą podczas tego ruchu fale elektromagnetyczne w zakresie MHz o pewnej energii kwantowej. Z charakteru fal wynika, że fala ta ma typową dla infradźwięków małą tłumienność oraz właściwości oddziaływania jonizującego, charakterystycznego z kolei dla fal elektromagnetycznych zakresu MHz.
Specyfika ta wywołuje między innymi:
- gromadzenie się wokół cieków ujemnych ładunków z modyfikacją nad terenem cieku,
- nadawanie plazmowych cech strefom wokół i nad cekami podziemnymi,
- moderację i modyfikacją naturalnej wymiany energetycznej między ziemią a atmosferą,
- tworzenie się warunków do rozprzestrzeniania fal quasi-Alfven 'a.
Interpretacja zjawiska anomalii energetycznych nad ciekami podziemnymi
- zjawisko jest magnetohydrodynamiczne pochodzenia geofizycznego i nazwane zostało geomagnetohydrodynamiką wód podziemnych
- ośrodek wokół i nad ciekiem ma cechy czwartego stanu materii i nazwany został quasi-plazmą niskotemperaturową.
Stwierdzenie to oparte jest o dokonane i potwierdzone badania. Należą do nich - metoda otwartego płomienia, stosowana do ujawniania fal akustycznych i metoda odwodnianych organizmów, stosowana do ujawniania fotolizy wody. Obie metody potwierdziły założenia hipotezy geomagnetohydrodynamicznej.
Wyniki badań fizycznych i biologicznych pozwalają na ścisłe określenie specyfiki oddziaływania poszczególnych składników radiacji geomagnetohydrodynamicznej.
Z teorii geomagnetohydrodynamiki wiadomo , że emisja energii i jej wielkość uzależniona jest od wielu czynników i stąd nie wszystkie cieki podziemne mają jednakowo intensywne i negatywne oddziaływanie.
Obserwacje obu grup oraz badania fizyczne i biologiczne wskazują, iż strefa nad ciekami wód wgłębnych to strefa plazmy niskotemperaturowej. Jej podstawowe cechy to:
W quasi-plaźmie niskotemperaturowej najlepsze warunki propagacji mają fale elektromagnetyczne mikrometrowe, a po nich infradźwiękowe bardzo długie. Z falami elektromagnetycznymi związane są fale Alfven'a oraz quasi-cząsteczki.
Plazmę niskotemperaturową określa się jako obszar gazu zjonizowanego, w którym istnieje mały ładunek przestrzenny, o prawie równej liczbie dodatnich i ujemnych jonów, bardzo ruchliwych. Stanowią one niejako elektrolit o temperaturze ok. 300°K, o dużej elektrycznej przewodności, w którym odległość między cząsteczkami wynoszą 1/100 - 1/80 wymiarów cząstek. W plaźmie zachodzi zjawisko ogniskowania się fal magnetycznych ze względu na istnienie cząstek wysokoenergetycznych, powstają więc warunki sprzyjające przebiegom reakcji chemicznych i biochemicznych,wyższe przewodnictwo cieplne i elektryczne aktywizuje pierwiastki. W plaźmie niskotemperaturowej są wolne atomy, rodniki, jony, wzbudzone cząsteczki i atomy energetyczne bogate. Występują więc atomy o niskich poziomach jonizacji, mniejsza liczba elektronów, lecz większa wolnych rodników. W wyniku wzbudzenia mhd skutki tej energii to:
Prof. dr Lech j. Radwanowski
- zjawisko jest magnetohydrodynamiczne pochodzenia geofizycznego i nazwane zostało geomagnetohydrodynamiką wód podziemnych
- ośrodek wokół i nad ciekiem ma cechy czwartego stanu materii i nazwany został quasi-plazmą niskotemperaturową.
Stwierdzenie to oparte jest o dokonane i potwierdzone badania. Należą do nich - metoda otwartego płomienia, stosowana do ujawniania fal akustycznych i metoda odwodnianych organizmów, stosowana do ujawniania fotolizy wody. Obie metody potwierdziły założenia hipotezy geomagnetohydrodynamicznej.
Wyniki badań fizycznych i biologicznych pozwalają na ścisłe określenie specyfiki oddziaływania poszczególnych składników radiacji geomagnetohydrodynamicznej.
Z teorii geomagnetohydrodynamiki wiadomo , że emisja energii i jej wielkość uzależniona jest od wielu czynników i stąd nie wszystkie cieki podziemne mają jednakowo intensywne i negatywne oddziaływanie.
Obserwacje obu grup oraz badania fizyczne i biologiczne wskazują, iż strefa nad ciekami wód wgłębnych to strefa plazmy niskotemperaturowej. Jej podstawowe cechy to:
- odmienna równowaga energetyczna,
- duże przewodnictwo elektryczne, w tym dla prądów tellurycznych i atmosferycznych
- nieliniowe oddziaływanie.
W quasi-plaźmie niskotemperaturowej najlepsze warunki propagacji mają fale elektromagnetyczne mikrometrowe, a po nich infradźwiękowe bardzo długie. Z falami elektromagnetycznymi związane są fale Alfven'a oraz quasi-cząsteczki.
Plazmę niskotemperaturową określa się jako obszar gazu zjonizowanego, w którym istnieje mały ładunek przestrzenny, o prawie równej liczbie dodatnich i ujemnych jonów, bardzo ruchliwych. Stanowią one niejako elektrolit o temperaturze ok. 300°K, o dużej elektrycznej przewodności, w którym odległość między cząsteczkami wynoszą 1/100 - 1/80 wymiarów cząstek. W plaźmie zachodzi zjawisko ogniskowania się fal magnetycznych ze względu na istnienie cząstek wysokoenergetycznych, powstają więc warunki sprzyjające przebiegom reakcji chemicznych i biochemicznych,wyższe przewodnictwo cieplne i elektryczne aktywizuje pierwiastki. W plaźmie niskotemperaturowej są wolne atomy, rodniki, jony, wzbudzone cząsteczki i atomy energetyczne bogate. Występują więc atomy o niskich poziomach jonizacji, mniejsza liczba elektronów, lecz większa wolnych rodników. W wyniku wzbudzenia mhd skutki tej energii to:
- E mhd —>H2O + e¯ czyli woda wzbudzona i swobodny elektron
- woda wzbudzona H2O —>H+ ±OH daje neutron i wolny rodnik,
- e¯+ H+ —> H
- H2O+ —> H+ ±OH
- H2O +e¯ —> H + 0H¯
- Emhd —> 2H2O —> H3O + e¯ gdyż 20H —>H2O2 woda utleniona metabolizmu
Prof. dr Lech j. Radwanowski