BIOCENOTYCZNE UWARUNKOWANIA LOKALIZACJI OBIEKTÓW BUDOWLANYCH
PROF. DR LECH J. RADWANOWSKI Praca habilitacyjna.
BADANIA NAUKOWE
W radiestezji występują poważne mankamenty w słownictwie technicznym , funkcjonują terminy żargonowe np "żyły wodne" , "cieki", "promieniowanie cieków". Nieujednolicone słownictwo w tym zakresie wyjaśni nam hydrogeologia i geofizyka.
Trzeba też zwrócić uwagę na to , że strefa geopatyczna ( geopatia radiestezyjna ) nie oznacza strefy emisji wód wgłębnych a jedynie strefę szkodliwego dla człowieka oddziaływania Ziemi (gruntu), w wyniku zaburzonego promieniowania magnetycznego Ziemi( refrakcji).
Trzeba też zwrócić uwagę na to , że strefa geopatyczna ( geopatia radiestezyjna ) nie oznacza strefy emisji wód wgłębnych a jedynie strefę szkodliwego dla człowieka oddziaływania Ziemi (gruntu), w wyniku zaburzonego promieniowania magnetycznego Ziemi( refrakcji).
Praca niniejsza dotyczy zjawiska - obserwowanego od wieków - odmienności fizycznej, chemicznej i energetycznej pasmowych lub punktowych stref nad ciekami podziemnymi. Konsekwencją tych odmienności jest przyspieszony proces starzenia się materii ożywionej i nieożywionej znajdującej się w strefie.
W latach 1968 - 1976 prof. dr J. Lech Radwanowski przeprowadził kompleksowe badania, w oparciu o które postawił hipotezę zjawiska i nazwał ją geomagnetohydrodynarniką stref nad ciekami podziemnymi.
Wielodyscyplinarność tego zjawiska spowodowała, iż prof. dr. Lech J. Radwanowski korzystał z rad wielu konsultantów. Ich pomocy i życzliwości zawdzięczał wykonanie całej pracy. Szczególnie serdeczne podziękowania złożył: prof. dr inż. Stefanowi Manczarskiemu, prof. dr hab. inż. Mieczysławowi Lubińskiemu, ks. prof. dr hab.Włodzimierzowi Sedlakowi, prof. dr hab. Andrzejowi Rzymkowskiemu, prof. dr hab. inż. Edmundowi Lipińskiemu, prof. Jerzemu Chołodzińskiemu , Panu St. Stępińskiemu - fizykowi, mgr. inż. J. Sosnowskiemu - elektronikowi, Pani dr Świątkowskiej - onkolog, inż. arch. F. Haczewskiemu - inżynierowi ochrony środowiska, oraz innym Jego współpracownikom, przyjaciołom i kolegom.
W latach 1968 - 1976 prof. dr J. Lech Radwanowski przeprowadził kompleksowe badania, w oparciu o które postawił hipotezę zjawiska i nazwał ją geomagnetohydrodynarniką stref nad ciekami podziemnymi.
Wielodyscyplinarność tego zjawiska spowodowała, iż prof. dr. Lech J. Radwanowski korzystał z rad wielu konsultantów. Ich pomocy i życzliwości zawdzięczał wykonanie całej pracy. Szczególnie serdeczne podziękowania złożył: prof. dr inż. Stefanowi Manczarskiemu, prof. dr hab. inż. Mieczysławowi Lubińskiemu, ks. prof. dr hab.Włodzimierzowi Sedlakowi, prof. dr hab. Andrzejowi Rzymkowskiemu, prof. dr hab. inż. Edmundowi Lipińskiemu, prof. Jerzemu Chołodzińskiemu , Panu St. Stępińskiemu - fizykowi, mgr. inż. J. Sosnowskiemu - elektronikowi, Pani dr Świątkowskiej - onkolog, inż. arch. F. Haczewskiemu - inżynierowi ochrony środowiska, oraz innym Jego współpracownikom, przyjaciołom i kolegom.
METODYKA POMIARÓW
Metodyka badań i pomiarów fizycznych efektów wymagała dokonania wyboru określonego terenu przeznaczonego na najbliższą w czasie lokalizację budowlaną . Wybrano jedną działkę, o najbardziej naturalnych i pierwotnych warunkach środowiskowych. Został nią teren o wierzchni 10 ha przeznaczony pod zabudowę hodowlaną. Teren niezabudowany bez uzbrojenia podziemnego i naziemnego, bez żadnych zaburzeń elektromagnetycznych.Kliknij tutaj, aby edytować
.
.
Badany teren przedstawiono na planie sytuacyjno wysokościowym w skali 1:500. Plan-mapę podzielono na kwadraty o oczkach 20 x 20mm. A w terenie wbito kołki drewniane wg tej samej siatki. Pomiary i badania dokonywane w określonych miejscach terenu, były przenoszone na plan i otrzymano rzuty badanych stref cieków podziemnych.
Następną czynnością było odwiercenie otworów studziennych, po dwa otwory na wyłonionych pasmach i po dwa poza nią. W przewierconych ciekach stwierdzono wodę możliwą do pobierania próbnym pompowaniem. W otworach poza ciekami wody nie stwierdzono.
Wykonane odwierty potwierdziły istnienie ruchomych wód podziemnych w miejscach zaznaczonych cieków- pasm podwyższonej radiacji tła naturalnego.
Takie potwierdzenie było `niezbędne do dokonania dalszych pomiarów fizycznych wzmożonej radiacji, za pomocą kilku metod, stosowanych w różnych dziedzinach nauk. tj
Wykonane odwierty potwierdziły istnienie ruchomych wód podziemnych w miejscach zaznaczonych cieków- pasm podwyższonej radiacji tła naturalnego.
Takie potwierdzenie było `niezbędne do dokonania dalszych pomiarów fizycznych wzmożonej radiacji, za pomocą kilku metod, stosowanych w różnych dziedzinach nauk. tj
DALSZE POMIARY FIZYCZNE WZMOŻONEJ RADIACJI NAD CIEKAMI PODZIEMNYMI WYKONANO:
- metodą odbicia fali nośnej w zakresie UKF, - metodą potencjałów spontanicznych, - metodą efektu temperaturowego, - metodą efektu fotochemicznego, - metodą próby korozji, - metodą obserwacji otwartego płomienia, - metodą efektu sedymentacji, - metodą wilgotności względnej powietrza, - metodą wilgotności gleby, - metodą oporności elektrycznej gruntu. |
Metody te stosowane równolegle, miały potwierdzić anomalię geoenergetyczną i wyznaczenie gradientów pól geopatycznych nad zaleganiem cieków podziemnych.
Określone cieki wodne, nad którymi zarejestrowano wstępnie wzmożoną radiację, znajdowały się na różnych głębokościach:
|
WYNIKI BADAŃ
CECHY BADANEGO ZJAWISKA
Pomiar natężenia pola wzmozonej radiacji metodą fali nośnej.
|
Pomiar natężenia pola wzmożonej radiacji metodą fali nośnej wskazuje na lokalną anomalną charakterystykę fizyczną ośrodka gazowego strefy atmosferycznej nad ciekami podziemnymi, która powoduje refrakcję fali nośnej. Z kolei tego rodzaju anomalna dyspersja jest wynikiem zmiany kąta polaryzacji składowej odbitej od polaryzacji bezpośredniej. Anomalna dyspersja potwierdza zależność prędkości fazowej fal od ich długości i częstotliwości, w ośrodku o odmiennej gęstości i stopnia zjonizowania zawartości pary wodnej.
Powtórzenie badań z helikoptera na wysokości 100m kw. dało bardzo zbliżone wyniki, co wskazywało na fale elektromagnetyczne oraz infradźwiękowe.
Pomiar metodą fali nośnej. | |
File Size: | 559 kb |
File Type: |
Pomiar energii metodą potencjałów spontanicznych dokonany na powierzchni ziemi, wykorzystując anizotropowość gruntu, stałą dielektryczną i współczynnik przewodności, oparty jest o zasadę mikroobwodów. Ujawniają one fale elektromagnetyczne nad ciekami podziemnymi, które indukują w ogniwach siłę elektromotoryczną, dającą różnicę potencjałów.
Mają one rozkład związany z geometrycznymi wymiarami cieku, z maksimum występującym w środku, zbliżony sylwetką do krzywej Gaussa, z pomiarów falą nośną.
Pomiar energii metodą potencjałów spontanicznychspontaniczne.pdf | |
File Size: | 369 kb |
File Type: |
Pomiar temperatury gleby nad ciekami podziemnymi wskazuje na przewodnictwo cieplne cieku i emitowane fale em-UKF, gdyż powietrze silnie tłumi hiperdźwięki.Straty energii elektro- magnetycznej z pasma ultradźwieków oraz straty energii z pasma hiperdźwięków pozostawiają niewygłuszone pasmo infradźwieków. |
Efekt fotochemiczny
potwierdza pomiar termiczny, a zaczernienie płyt ORWO I-1050 przy maksimum czułości 1µm wskazuje na zakres fal mikrometrycznych i energię rzędu 1µW/cm².
Próba korozyjna
Próba korozyjna wskazuje na równoległość dwóch rodzajów korozji. Jedną z nich jest korozja w wyniku zwiększenia wilgotności w strefie pola podwyższonej radiacji, gdzie aktywizowany tlen poprzez kwas węglowy bezpośrednio przyspiesza korozję. Drugi rodzaj korozji jest wynikiem oddziaływania fal elektromagnetycznych indukujących w próbkach prądy przyspieszające korozję na drodze elektrochemicznej.
Efekt sendymentacji
Efekt sendymentacji: ruchy Browna w roztworze są intensyfikowane przez temperaturę, magnetyzm szczątkowy i położenie domen w drobnicach. Wszystko świadczy o obecności fal elektromagnetycznych, infradźwiękowych, hiperdźwiękowych oraz quasi-Alfven'a. Czas sedymentacji określa duży przedział częstotliwości oraz oporności gruntu wskazuje plazmowy charakter obszaru.
Cechy wyników przeprowadzonych badań zwracają uwagę na złożoność falową i energetyczną badanego zjawiska..
Cechy wyników przeprowadzonych badań zwracają uwagę na złożoność falową i energetyczną badanego zjawiska..
Pomiar wilgotności oraz oporności gruntu
Obserwacja otwartego płomienia
Obserwacja otwartego płomienia jest najlepszym wskaźnikiem optycznym złożoności energetycznej obszaru. Płomień świecy lub gazu niskociśnieniowego, osłonięty szklanymi rurami, zmienia kształt i barwę. Na złożoność tego rodzaju składają się:
Wszystko to wskazuje na wzmożoną radiację nad ciekami podziemnymi pochodzenia magnetohydrodynamicznego.
- fale elektromagnetyczne - o przedziale od mikrofal do centymetrowych,
- akustyczne - o przedziale infra
- hiperdźwięków oraz quasi - Alfven'a.
Wszystko to wskazuje na wzmożoną radiację nad ciekami podziemnymi pochodzenia magnetohydrodynamicznego.
HIPOTEZA ZJAWISKA
Dotychczasowe, statyczne ujmowanie skutków ruchu wód wgłębnych w polu geomagnetycznym Ziemi, nie pozwalało na właściwe interpretowanie wzmożonej radiacji cieków. Jest rzeczą oczywistą, że dodatkowa energia musi powstawać kosztem energii kinetycznej ruchu cząsteczek cieku.
Cały układ ruchu wód wgłębnych działa jako przetwornik energii, wzmocniony energią pola geomagnetycznego Ziemi. Samo nachylenie kolumny cieku względem pola powierzchni ma także wpływ na składową pala magnetycznego i może powodować jego osłabienie lub wzmocnienie. Cieki, a właściwie przepływające elektrolity w ciekach, stanowią rozpuszczone w wodzie sole z przewagą paramagnetyków nad ferromagnetykami. Są one dobrymi przewodnikami z wielu powodów, także z powodu np. "stanów ekscytonowych " Mogą one emitować podwyższoną, w stosunku do otoczenia temperaturę, rejestrowaną na powierzchni gruntu, nie bez znaczenia dla rozwoju mikroflory. Ciecze te, o znacznych rozmiarach cząsteczek, wytwarzają ruchy wirowe i w zasadzie wysoko turbulentne, tym bardziej wzmocnione energią pola magnetycznego Ziemi, indukującego radiację elektromagnetyczną.
Cały układ ruchu wód wgłębnych działa jako przetwornik energii, wzmocniony energią pola geomagnetycznego Ziemi. Samo nachylenie kolumny cieku względem pola powierzchni ma także wpływ na składową pala magnetycznego i może powodować jego osłabienie lub wzmocnienie. Cieki, a właściwie przepływające elektrolity w ciekach, stanowią rozpuszczone w wodzie sole z przewagą paramagnetyków nad ferromagnetykami. Są one dobrymi przewodnikami z wielu powodów, także z powodu np. "stanów ekscytonowych " Mogą one emitować podwyższoną, w stosunku do otoczenia temperaturę, rejestrowaną na powierzchni gruntu, nie bez znaczenia dla rozwoju mikroflory. Ciecze te, o znacznych rozmiarach cząsteczek, wytwarzają ruchy wirowe i w zasadzie wysoko turbulentne, tym bardziej wzmocnione energią pola magnetycznego Ziemi, indukującego radiację elektromagnetyczną.
MECHANIZM ZJAWISKA
Mechanizm zjawiska można wyjaśnić - w oparciu o przeprowadzone badania, pomiary i przesłanki teoretyczne - przyjmując model złożony z trzech członów:
- atmosfery, określonej jako faza ciągła, gazowa i politropowa,
- Ziemi, określonej jako idealnie sprężyste ciało stale, anizotropowe z charakterystyczną szczelinowością układu geotektonicznego,
- wody, określonej jako nieściśliwa ciecz o skończonej lepkości i właściwościach izotropowych, płynąca w rumoszu skalnym lub w szczelinach spągów rozdzielających układy górotworu.
W skojarzonym odpowiednio układzie złożonym, w przestrzeni i czasie przepływu wody, występują zmiany ciśnienia, gęstości, oraz natężenia pola geomagnetycznego. Woda, zgodnie z przyjętym, w trójczłonowym modelu , jest cieczą doskonale przewodzącą
i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Na skutek przepływu turbulentnego kolumny cieczy o zmiennym ciśnieniu, o określonym spadku, niezależnym od nachylenia powierzchni terenu i w polu geomagnetycznym, następuje generacja energii geomagnetohydrodynamicznej.
Nad podziemnymi ciekami wodnymi powstają obszary anomalii temperaturowej oraz następują zmiany potencjału elektrycznego. Powstają warunki dla naturalnego generatora promieniowania magnetohydrodynamicznego, a czynnikiem polielektrolitu jest tzw. plazma niskotemperaturowa. Generowana fala elektromagnetyczna ma niewielkie natężenia wynikające z warunków generacji, takich jak: niewielkie natężenie pola geomagnetycznego rzędu 0,5 - 0,80 Oe, prędkości polielektrolitu.
Wodę budują cząsteczki i cząstki 5-cząsteczkowe o drgającym dipolu cząsteczki elementarnej w polu geomagnetycznym, trzema rodzajami stanu wzbudzenia, charakteryzowanymi liczbami falowymi , którym odpowiadają długości fal odpowiednio: 2, 6 µm, 2,8 µm , 6, 4 µm .
- atmosfery, określonej jako faza ciągła, gazowa i politropowa,
- Ziemi, określonej jako idealnie sprężyste ciało stale, anizotropowe z charakterystyczną szczelinowością układu geotektonicznego,
- wody, określonej jako nieściśliwa ciecz o skończonej lepkości i właściwościach izotropowych, płynąca w rumoszu skalnym lub w szczelinach spągów rozdzielających układy górotworu.
W skojarzonym odpowiednio układzie złożonym, w przestrzeni i czasie przepływu wody, występują zmiany ciśnienia, gęstości, oraz natężenia pola geomagnetycznego. Woda, zgodnie z przyjętym, w trójczłonowym modelu , jest cieczą doskonale przewodzącą
i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Na skutek przepływu turbulentnego kolumny cieczy o zmiennym ciśnieniu, o określonym spadku, niezależnym od nachylenia powierzchni terenu i w polu geomagnetycznym, następuje generacja energii geomagnetohydrodynamicznej.
Nad podziemnymi ciekami wodnymi powstają obszary anomalii temperaturowej oraz następują zmiany potencjału elektrycznego. Powstają warunki dla naturalnego generatora promieniowania magnetohydrodynamicznego, a czynnikiem polielektrolitu jest tzw. plazma niskotemperaturowa. Generowana fala elektromagnetyczna ma niewielkie natężenia wynikające z warunków generacji, takich jak: niewielkie natężenie pola geomagnetycznego rzędu 0,5 - 0,80 Oe, prędkości polielektrolitu.
Wodę budują cząsteczki i cząstki 5-cząsteczkowe o drgającym dipolu cząsteczki elementarnej w polu geomagnetycznym, trzema rodzajami stanu wzbudzenia, charakteryzowanymi liczbami falowymi , którym odpowiadają długości fal odpowiednio: 2, 6 µm, 2,8 µm , 6, 4 µm .
ODDZIAŁYWANIA ENERGETYCZNE STREF NAD CIEKAMI WÓD WGŁĘBNYCH
Ciek wód wgłębnych jest:
Wpływ na materię ożywioną :
|
Ciek wód wgłębnych modyfikuje środowisko, jest filtrem
naturalnym, w którym ma miejsce: Wpływ na materię nieożywioną :
|
Zjawiska magnetohydrodynamiczne towarzyszą ciekom wód wgłębnych z racji ich ruchu i warunków tego ruchu, przez co są źródłem emisji fal elektromagnetycznych, fal akustycznych oraz fal quasi- Alfven'a.
Promieniowanie fal geomagnetohydrodynamicznych nad ciekami podziemnymi jest związane z turbulentnym ruchem elektrolitu w polu geomagnetycznym.
W skojarzonym układzie zmiennych warunków geofizycznych: prędkości, ciśnienia, gęstości, stopnia jonizacji oraz indukcji geomagnetycznej, powstaje pole energii geomagnetohydrodynamicznej.
Promieniowanie fal geomagnetohydrodynamicznych nad ciekami podziemnymi jest związane z turbulentnym ruchem elektrolitu w polu geomagnetycznym.
W skojarzonym układzie zmiennych warunków geofizycznych: prędkości, ciśnienia, gęstości, stopnia jonizacji oraz indukcji geomagnetycznej, powstaje pole energii geomagnetohydrodynamicznej.
W układzie geomagnetohydrodynamicznym pole magnetyczne opisane jest za pomocą równania Maxwella, dla ośrodka przewodzącego, jakim jest polielektrolit cieku wód wgłębnych. Przez hydrodynamiczne równanie ciągłości uwzględnia się istnienie objętościowej siły elektromagnetycznej. W przypadku cieków podziemnych równania odnoszą się do materii praktycznie tylko nieściśliwej, lepkiej, przewodzącej, ciepło, stanowiącej płyn o określonym przewodnictwie elektrycznym. Pole opisują równania Maxwella dla ośrodka determinowanego przez przewodnictwo makroskopowe.
Równania Maxwella | |
File Size: | 1329 kb |
File Type: |
Równanie Maxwella c.d. | |
File Size: | 1915 kb |
File Type: |
Z natury swojej ciek wód wgłębnych - jako generator magnetohydrodynamiczny, wykazuje niestabilność rodzaju fali generowanej oraz jej częstotliwości. Dlatego można posłużyć się modelem fali w postaci cząstki materialnej poruszającej się z pulsacją odpowiadającą zakresowi infradźwięków i generującą podczas tego ruchu fale elektromagnetyczne w zakresie MHz o pewnej energii kwantowej. Z charakteru fal wynika, że fala ta ma typową dla infradźwięków małą tłumienność oraz właściwości oddziaływania jonizującego, charakterystycznego z kolei dla fal elektromagnetycznych zakresu MHz.
Specyfika ta wywołuje między innymi:
Specyfika ta wywołuje między innymi:
- gromadzenie się wokół cieków ujemnych ładunków z modyfikacją nad terenem cieku,
- nadawanie plazmowych cech strefom wokół i nad cekami podziemnymi,
- moderację i modyfikacją naturalnej wymiany energetycznej między ziemią a atmosferą,
- tworzenie się warunków do rozprzestrzeniania fal quasi-Alfven 'a.
KONSEKWENCJE ZJAWISKA
Powyższy mechanizm zjawiska przyjmuje złożoność energetyczną i falową strefy nad ciekami podziemnymi. Ścisła parametryzacja jest jeszcze niemożliwa ze względu na zmienność sytuacji geofizycznej. Ujawnione badania i składniki falowe i energetyczne można zamknąć w określonym przedziale jakości lub nawet wartościowym, jakkolwiek bardzo ramowo. Z jednej bowiem strony są Współczesna nauka potwierdza negatywne oddziaływanie fal zakresu fal elektromagnetycznych i elektroakustycznych na organizmy żywe, jak również tablice rezonansowej częstotliwości poszczególnych organów oraz normy techniczne, a także znane są oddziaływania wolnych rodników.
Z drugiej strony, znając już składniki jakościowe zjawiska geomagnetohydroclyrianicznego , można. je kolejno badać i mierzyć, tworząc specjalne i czułe mierniki. Nie jest to jednak jeszcze tak istotne wobec oddziaływania zjawiska na struktury żywe i nieożywione.
Jak wynika z wiekowych obserwacji, Istotne są wymierne negatywne konsekwencje społeczne i gospodarcze w makro i mikroskali rozwoju człowieka którym już obecnie należy zapobiegać.
Nośnikiem konsekwencji są stany ekscytonowe, czyli anomalne stany wzbudzenia w środowisku bezpośredniego kontaktu
i oddziaływania na każdą materię,
Od 1 I 1975 r. obowiązuje norma zabezpieczeń przeciw promieniowaniu elektromagnetycznemu w zakresie od 0,1 do 300 GHz; Jest to norma PN-74/T/ 06260.
Wolne rodniki, w czasie połówkowego rozpadu, trwającego nawet do kilku sekund wchodzą w reakcję z żywą komórką.
Z drugiej strony, znając już składniki jakościowe zjawiska geomagnetohydroclyrianicznego , można. je kolejno badać i mierzyć, tworząc specjalne i czułe mierniki. Nie jest to jednak jeszcze tak istotne wobec oddziaływania zjawiska na struktury żywe i nieożywione.
Jak wynika z wiekowych obserwacji, Istotne są wymierne negatywne konsekwencje społeczne i gospodarcze w makro i mikroskali rozwoju człowieka którym już obecnie należy zapobiegać.
Nośnikiem konsekwencji są stany ekscytonowe, czyli anomalne stany wzbudzenia w środowisku bezpośredniego kontaktu
i oddziaływania na każdą materię,
Od 1 I 1975 r. obowiązuje norma zabezpieczeń przeciw promieniowaniu elektromagnetycznemu w zakresie od 0,1 do 300 GHz; Jest to norma PN-74/T/ 06260.
Wolne rodniki, w czasie połówkowego rozpadu, trwającego nawet do kilku sekund wchodzą w reakcję z żywą komórką.
Interpretacja zjawiska anomalii energetycznych nad ciekami podziemnymi
- zjawisko jest magnetohydrodynamiczne pochodzenia geofizycznego i nazwane zostało geomagnetohydrodynamiką wód podziemnych
- ośrodek wokół i nad ciekiem ma cechy czwartego stanu materii i nazwany został quasi-plazmą niskotemperaturową.
Stwierdzenie to oparte jest o dokonane i potwierdzone badania. Należą do nich - metoda otwartego płomienia, stosowana do ujawniania fal akustycznych i metoda odwodnianych organizmów, stosowana do ujawniania fotolizy wody. Obie metody potwierdziły założenia hipotezy geomagnetohydrodynamicznej.
Wyniki badań fizycznych i biologicznych pozwalają na ścisłe określenie specyfiki oddziaływania poszczególnych składników radiacji geomagnetohydrodynamicznej.
Pomocne są obserwacje, dotyczące zachowania się żywych organizmów i substancji nieożywionej w strefie nad ciekami podziemnymi. Już same te spostrzeżenia stanowią materiał do dość kompleksowej analizy.
W przypadku żywych organizmów obserwacje wykazują, że w anomalnej strefie energetycznej:
W przypadku substancji nieożywionej obserwuje się w tej strefie:
- zjawisko jest magnetohydrodynamiczne pochodzenia geofizycznego i nazwane zostało geomagnetohydrodynamiką wód podziemnych
- ośrodek wokół i nad ciekiem ma cechy czwartego stanu materii i nazwany został quasi-plazmą niskotemperaturową.
Stwierdzenie to oparte jest o dokonane i potwierdzone badania. Należą do nich - metoda otwartego płomienia, stosowana do ujawniania fal akustycznych i metoda odwodnianych organizmów, stosowana do ujawniania fotolizy wody. Obie metody potwierdziły założenia hipotezy geomagnetohydrodynamicznej.
Wyniki badań fizycznych i biologicznych pozwalają na ścisłe określenie specyfiki oddziaływania poszczególnych składników radiacji geomagnetohydrodynamicznej.
Pomocne są obserwacje, dotyczące zachowania się żywych organizmów i substancji nieożywionej w strefie nad ciekami podziemnymi. Już same te spostrzeżenia stanowią materiał do dość kompleksowej analizy.
W przypadku żywych organizmów obserwacje wykazują, że w anomalnej strefie energetycznej:
- chętnie przebywają koty, pszczoły, mrówki, komary, srebrzyki zwane też rybikami i inne owady,
- unikają jej psy, jaskółki, bociany, świnie,
- świnie mają zwolniony wzrost,
- kury zmniejszoną nośność,
- bardzo niespokojnie zachowują się konie, krowy, owce, które to zwierzęta często chorują,
- dziki i lisy dobierają gniazda obok lub między strefami oddziaływania,
- ptaki nie zakładają w niej gniazd,
- rosną zioła lub rośliny o bardziej pierwotnych formach,
- drzewa mają narośla zniekształcające pień,
- bujnie rośnie kalina,
- drzewom i krzewom wcześniej żółkną liście w bezpośrednim sąsiedztwie cieków,
- brzozy odchylają się na boki rosnąc wzdłuż cieków,
- zwierzęta wydeptują ścieżki do wodopojów,
- myszy i chomiki hodowane w klatkach przenoszą gniazda poza krawędź oddziaływania cieków, a gdy brak tej możliwości wykazują niższą rozrodczość i są mniejsze,
- reaktywność człowieka ujawnia EEG z elektrodami umieszczonymi na głowie,
- nie ujawnia EKG, co wskazuje na oddziaływanie poza sercowe,
- występuje skurcz mięśni uda, ramienia, przedramienia lub barku u różdżkarzy, przy czym reaktywność nie zanika w samochodzie;
- pojawia się bezsenność i stany zmęczenia,
- występuje zwiększona zachorowalność.
W przypadku substancji nieożywionej obserwuje się w tej strefie:
- wcześniejsze topnienie śniegów i to mini pręgami o wyraźnie zaznaczonych kierunkach geograficznych,
- częstsze i szybsze zjawiska korozji fizycznej, chemicznej i biologicznej,
- kruszenie się materiałów budowlanych i występowanie pleśni
- występują przypadki samozapłonu materiałów palnych, jak węgiel, smary i to w zasadzie nad skrzyżowaniem cieków,
- następuje gnicie produktów rolnych, zwłaszcza ziemniaków,
- z reguły wyładowania atmosferyczne
- niezmienny poziom wód zlokalizowanych w studni
- osłabienie dźwięków muzycznych
Z teorii geomagnetohydrodynamiki wiadomo , że emisja energii i jej wielkość uzależniona jest od wielu czynników i stąd nie wszystkie cieki podziemne mają jednakowo intensywne i negatywne oddziaływanie.
Obserwacje obu grup oraz badania fizyczne i biologiczne wskazują, iż strefa nad ciekami wód wgłębnych to strefa plazmy niskotemperaturowej. Jej podstawowe cechy to:
W quasi-plaźmie niskotemperaturowej najlepsze warunki propagacji mają fale elektromagnetyczne mikrometrowe, a po nich infradźwiękowe bardzo długie. Z falami elektromagnetycznymi związane są fale Alfven'a oraz quasi-cząsteczki.
Plazmę niskotemperaturową określa się jako obszar gazu zjonizowanego, w którym istnieje mały ładunek przestrzenny, o prawie równej liczbie dodatnich i ujemnych jonów, bardzo ruchliwych. Stanowią one niejako elektrolit o temperaturze ok. 300°K, o dużej elektrycznej przewodności, w którym odległość między cząsteczkami wynoszą 1/100 - 1/80 wymiarów cząstek. W plaźmie zachodzi zjawisko ogniskowania się fal magnetycznych ze względu na istnienie cząstek wysokoenergetycznych, powstają więc warunki sprzyjające przebiegom reakcji chemicznych i biochemicznych,wyższe przewodnictwo cieplne i elektryczne aktywizuje pierwiastki. W plaźmie niskotemperaturowej są wolne atomy, rodniki, jony, wzbudzone cząsteczki i atomy energetyczne bogate. Występują więc atomy o niskich poziomach jonizacji, mniejsza liczba elektronów, lecz większa wolnych rodników. W wyniku wzbudzenia mhd skutki tej energii to:
Obserwacje obu grup oraz badania fizyczne i biologiczne wskazują, iż strefa nad ciekami wód wgłębnych to strefa plazmy niskotemperaturowej. Jej podstawowe cechy to:
- odmienna równowaga energetyczna,
- duże przewodnictwo elektryczne, w tym dla prądów tellurycznych i atmosferycznych
- nieliniowe oddziaływanie.
W quasi-plaźmie niskotemperaturowej najlepsze warunki propagacji mają fale elektromagnetyczne mikrometrowe, a po nich infradźwiękowe bardzo długie. Z falami elektromagnetycznymi związane są fale Alfven'a oraz quasi-cząsteczki.
Plazmę niskotemperaturową określa się jako obszar gazu zjonizowanego, w którym istnieje mały ładunek przestrzenny, o prawie równej liczbie dodatnich i ujemnych jonów, bardzo ruchliwych. Stanowią one niejako elektrolit o temperaturze ok. 300°K, o dużej elektrycznej przewodności, w którym odległość między cząsteczkami wynoszą 1/100 - 1/80 wymiarów cząstek. W plaźmie zachodzi zjawisko ogniskowania się fal magnetycznych ze względu na istnienie cząstek wysokoenergetycznych, powstają więc warunki sprzyjające przebiegom reakcji chemicznych i biochemicznych,wyższe przewodnictwo cieplne i elektryczne aktywizuje pierwiastki. W plaźmie niskotemperaturowej są wolne atomy, rodniki, jony, wzbudzone cząsteczki i atomy energetyczne bogate. Występują więc atomy o niskich poziomach jonizacji, mniejsza liczba elektronów, lecz większa wolnych rodników. W wyniku wzbudzenia mhd skutki tej energii to:
- E mhd —>H2O + e¯ czyli woda wzbudzona i swobodny elektron
- woda wzbudzona H2O —>H+ ±OH daje neutron i wolny rodnik,
- e¯+ H+ —> H
- H2O+ —> H+ ±OH
- H2O +e¯ —> H + 0H¯
- Emhd —> 2H2O —> H3O + e¯ gdyż 20H —>H2O2 woda utleniona metabolizmu
WOLNE RODNIKI, W CZASIE POŁÓWKOWEGO ROZPADU, TRWAJĄCEGO NAWET KILKA SEKUND, WCHODZĄ W REAKCJĘ Z ŻYWĄ KOMÓRKĄ.
GEOMAGNETOHYDRODYNAMIKA CIEKÓW PODZIEMNYCH
PODSUMOWANIE WYNIKÓW BADAŃ
- Strefy nad ciekami wód wgłębnych są ośrodkiem plazmowym, wzbudzenia energetycznego materii w stanie gazowym.
- strefę charakteryzuje dość silna równowaga energetyczna, choć zmienna w czasie i przestrzeni
- strefa jest ośrodkiem uprzywilejowanej propagacji radiowej oraz przewodnictwa elektrycznego i akustycznego.
- warunki energetyczne w strefie, rejestrowane na taśmie i mierzone nieadekwatnymi miernikami elektrycznymi, wykazują duży przedział zmian /np. 220-2200 mV/ i przypominają gejzer.
- szkodliwość oddziaływania stref na zdrowie człowieka wynika przede wszystkim z wolnych rodników wdychanych w zbyt dużej ilości (w nocy podczas snu), oraz z pików akustycznych i elektromagnetycznych równoległe do fal radiotermodynamicznych dezintegrujących organizm.
- oddziaływanie i emisje stref nad ciekami z poszczególnych poziomów wodonośnych nie sumują się rachunkowo, a czasami wzajemnie okresowo lub stale znoszą się, czyli skrzyżowania cieków mogą, lecz nie muszą być najgroźniejsze.
- oddziaływanie szkodliwe dla zdrowia jest najbardziej niebezpieczne w paśmie kondensatu plazmy o szerokości 0,5-5 cm, a w przypadku emisji szczelinowej nie przekracza 19 cm. Oddziaływanie strefy kondensatu plazmowego, jest najbardziej niebezpieczne dla dzieci do 12 lat, dla kobiet ciężarnych, oraz osób skłonnych do chorób laryngologicznych i nowotworowych
- graficzny przekrój przez strefę przypomina sylwetkę snopków zbóż ustawionych na polu po skoszeniu do suszenia: jest szeroka u dołu, zwęża się z wysokością, by znów nagle i silnie się rozszerzać przy zmiennej i bardzo różnej wysokości.
- strefy nie można zneutralizować mentalnie.
- strefę można rozproszyć, zaburzając równowagę energetyczną jej plazmy wykorzystując naturalną częstotliwość rezonansową drgań pola magnetycznego ziemskiego, które w strefie nad ciekami wód wgłębnych jest zaburzone. Zjawisko polega na tym , że "układ" zmienia częstotliwość drgań poprzez swoiste nastrojenie , za pośrednictwem sygnału wzorcowego jakim jest nadajnik techniczny - moderator RADIOS. Stymuluje on częstotliwość strefy nad ciekiem wód wgłębnych - rezonansową częstotliwością, nazywaną przez ks. prof. W. Sedlaka- twórcę polskiej szkoły bioelektroniki i elektromagnetycznej teorii życia - "kwantowym złączem życia".